BouwQuest was gevraagd om een kantoorgebouw in Zaandam te controleren op brandveiligheid wegens wijziging van de gebruiksfunctie van kantoor naar onderwijsfunctie. Uit een gesprek met de brandweer kwam naar voren dat als de huidige brandcompartimenten van ongeveer 1000 m2 werden verdeeld in 3 aparte brandcompartimenten het vluchten van de leerlingen altijd gewaarborgd zou zijn. Na een rapport in 2007 geschreven te hebben bleek alleen een extra rookcompartiment per verdieping voldoende te zijn. Door een doorstroom capaciteitsberekening te maken van de vluchttrappen bleek aparte brandcompartimenten, en dus de nodige kosten, overbodig te zijn. De school kon met kleine aanpassingen al voldoen aan het bouwbesluit nieuwbouw. Afgelopen maanden werd alsnog een verdere uitwerking gevraagd. De brandweer had al aangeven dat een rapport zoals in 2007 was aangeleverd een snelle voortgang van de bouwvergunning zou zorgen. Al weer voor een opdrachtgever veel geld bespaart!

Als je papier koopt dat FSC goedgekeurd is zal dat wel romig of grijs van kleur zijn.

De bossen zijn onze longen van de aarde.

De titel van deze blog is waar maar de twee bovenstaande stellingen niet!.

Zie dit filmpje van P+ People Planet Profit www.peopleplanetprofit.nl

De jury van de Gouden Piramide 2006 heeft, onder leiding van Rijksbouwmeester Mels Crouwel, vijf opdrachtgevers in de architectuur genomineerd voor de Rijksprijs voor inspirerend opdrachtgeverschap de ‘Gouden Piramide 2006’.

De jaarlijks toe te kennen Rijksprijs bestaat uit een bedrag van 50.000 euro, een speciaal vervaardigde trofee en een boek met de beste inzendingen van de prijsronde.

Onder andere is de Gemeente Amsterdam, Hans Gerson met het MuziekGebouw aan ’t IJ en het BIMHUIS is genomineerd!

Dit is bij de oplevering van het MuziekGebouw op 31 december 2004

Met het ontwerp SnoezelThuis heeft Wiegerinck Architecten de eerste prijs gewonnen in de ideeënprijsvraag ”Hetzelfde, maar dan anders”, die georganiseerd is door het College bouw zorginstellingen. De jury noemt dit ontwerp een moderne vertaling van het klassieke ”Hollandse” woningmodel, vindingrijk en boeiend in zijn eenvoud.

Jarno Nillesen had een inleiding geschreven:

Het SnoezelThuis

Lichamelijk, verstandelijk en ook nog zintuiglijk gehandicapt, meervoudig complex gehandicapt… wat een vréselijk woord. Welke technocraat zou dat nou bedacht hebben? Natuurlijk hebben we er in Nederland ook nog een afkorting voor ook; MCG-ers…

Toen ik mijn vrouw vertelde dat het enkele nachten thuis wegblijven te wijten was aan de prijsvraag “het SnoezelThuis” moest ik wel uitleggen wat dat was “Snoezel”. Zij is namelijk geen Nederlandse en wist niet wat het was. Eerlijk gezegd wist ik het zelf ook niet precies. Ik hield het maar op een mix van “snoezig” en het Engelse woord “snooze”, hetgeen je op sommige wekkerradio’s vindt, en “dutten” betekent. Ik hoef dat denk ik niemand in deze zaal uit te leggen, maar haar dus wel, dat een snoezelruimte een ruimte is waar geappelleerd wordt aan de zintuiglijkheid van mensen; een waterbed, fijne reukjes, het geluid van bubbels en prachtig licht. “Geweldig”, zei mijn vrouw enthousiast, “dat wil ik ook”. “Dat kan”, zei ik, “het SnoezelThuis is voor iedereen, voor mensen met en zonder handicap, gewoon, omdat het een prachtig en fijn huis is. Het is één grote ruimtelijk en zinlijke ervaring”.

De afgelopen weken was het mooi weer. Ik zat in de tuin en op straat speelden de kinderen. Naast ons zaten de buren voor hun huis. In mijn hoofd zat een liedje van Crosby Stills Nash and Young:

‘Our house is a very, very fine house
With two cats in the yard’

‘… zo zou iedereen wel willen wonen”, dacht ik, ‘het is ontspannen, zo gezellig’. Overigens een typisch Nederlands woord: gezellig. We gebruiken het als we ons thuis voelen, maar er zit ook het woord ‘gezelschap’ in, dus het gaat ook over ‘samenzijn’, over integratie.
En hier gaat ons ontwerp nou juist over: gezelligheid, in gezelschap zijn, thuis voelen, het “SnoezelThuis”.

Die eenvoud kan ontstaan als je zelf eens met een andere blik op Nederland kunt kijken, iedereen weet hoe de Belgische- of de Duitse-huizen eruit zien.
Maar het architype van een twee-onder-een-kap is toch echt wel iets Nederlands, maar dat zie je dan niets zo makkelijk.