Ik geef workshops bij verschillende grote bouwbedrijven en gelinieerde bedrijven over het gebruik van BIM binnen de organisatie als ook hoe werk je samen met andere bedrijven. Gisteren deed ook weer zo’n workshop
Daar kwam toch de grote worsteling van dit moment naar voren:
Je wil graag op vertrouwen een mooi werk maken, maar de crisis en de markt vraagt om tegen zo laag mogelijke prijs iets neer te zetten waarbij de opdrachtgever denkt dat hij dat heeft gekregen wat hij wilde, maar wel tegen zo goedkoop mogelijke prijs. Dat moet dan weer goed gemaakt worden door je leveranciers en onderaannemers uit te knijpen en eigenlijk is iedereen op de bouw chagrijnig en het is gewoon oorlog. Een oorlog waar niemand winnaar is. Opdrachtgevers blijven aanbesteden, en onmogelijke selecties maken. Het komt voor dat in de selectie meer uren gezamenlijk wordt uitgegeven dan het hele werk behelst.
Citaat van John Ruskin: Labour without joy is base. Labour without sorrow is base. Sorrow without labour is base. Joy without labour is base. In het nederlands:Werk zonder vreugd is waardeloos. Werk zonder leed is waardeloos. Leed zonder werk is waardeloos. Vreugde zonder werk is waardeloos.
Een ander citaat van hem is: Everything costs its own cost, and one of our best virtues is a just desire to pay it. met andere woorden: “Het is onverstandig om te veel betalen, maar het is erger om te weinig te betalen. Wanneer u teveel betaalt, verliest u een beetje geld. Dat is alles. Wanneer u te weinig betaalt, kun je soms alles verliezen, omdat de investering niet in staat was te doen waar het voor bedoeld was. De belangrijkste wet in een evenwichtig bedrijfsleven is: Een beetje betalen en veel krijgen bestaat niet. Als je besluit in zee te gaan met de laagste bieder, is het goed om iets toe te voegen voor het risico dat je loopt en als je dat doet heb je dus ook genoeg om te betalen voor iets beters ”
Je wilt gewoon met plezier samenwerken om een zo hoog mogelijk kwaliteit te bereiken tegen de laagste prijs. Dat is de uitdaging toch?
We kwamen gisteren tot de conclusie dat je een twee sporen beleid moet maken, enerzijds standje oorlog voor de zeer zeer korte termijn om te overleven, en tegelijkertijd met al het personeel van hoog tot laag sociaal innoveren om te zorgen dat je alle losse thema’s: CO2 ladder, duurzaambouwen, C2C, BIM, Integraal bouwen etc tot 1 beleid en implementatie kan maken de komende twee jaar.
Daarnaast moet je business plan bij stellen en alleen nog maar willen renoveren in al zijn facetten. De nieuwbouw alleen nog maar als ook wat sloopt.
Er zijn zoveel mogelijkheden om echt de crisis te lijf te gaan: energetisch renoveren, passiefhuis, DCBA methode, ontwerpmethoden om een optimaal ontwerp te maken, BIM ten volle benutten etc.
Wij hebben het gigantisch druk en we groeien tegen alle verwachtingen in. Ik weet zeker dat wij door transparant werken, met veel plezier willen werken, niet het onderste uit de kan willen hebben nu vooraan lopen. Wij maken geen ruzie, draaien niemand een poot uit en vertrouwen iedereen tot op het bot. Ook al komt het voor dat iemand met onze kennis of vertrouwen aan de haal gaat, 95% doet dat niet en wil juist meer met ons werken. Het is een kwestie van hoe je opstelt.
Probeer het: stel je open en eerlijk op en het werk komt naar je toe. Dat je een keer teleurgesteld wordt is het risico wat je loopt meer niet. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er iemand in de bouw werkt die dat niet wil: gewoon een eerlijke boterham verdienen!
