Het Semantisch Web (Engels: Semantic Web) is een extensie in ontwikkeling van het rond 1991 geïntroduceerde World Wide Web. Het is een uitwerking van de visie van W3C-directeur Tim Berners-Lee over het Web als een universeel medium voor de uitwisseling van gegevens, informatie en kennis.
Doelstellingen
Het uitdrukken van informatie op het internet op zo’n manier dat niet alleen mensen er mee kunnen omgaan, verwerken, linken ed., maar dat dit ook softwarematig kan. Mensen zijn in staat om bepaalde taken uit te voeren op het bestaande World Wide Web, zoals het zoeken van een vertaling, de laagste prijs van een DVD of het reserveren van een boek. Een machine (waaronder computers) is niet of zeer slecht in staat om bruikbare informatie te halen uit webpagina’s. Deze geven vooral de opmaak aan en niet de context die het programma nodig heeft om het te kunnen begrijpen, mensen kunnen dit wel.
Het toevoegen van betekenis (semantiek) aan data door machines wordt gedaan door deze met ontologieën, beschrijvingen van concepten en de relaties daartussen, in metadata uit te breiden. Zo kunnen er automatisch relaties tussen concepten gelegd worden. Het W3C heeft hiervoor onder andere de RDF-standaard ontwikkeld.
Dit semantisch web wordt gebruikt om BIM verder te brengen de computer is in staat om betekenis aan woorden te geven (normaliter doen wij dat). Zo is het mogelijk om bij het schrijven van de notulen in de projectwebsite een pop-up te krijgen bij het schrijven van het woord “kanaalplaatvloer” dat in de besluitenlijst van het project al een besluit is genomen dat er “breedplaatvloer” wordt gebruikt. Het semantischweb “weet” namelijk dat deze twee woorden in dezelfde categorie behoren.
