Met het ontwerp SnoezelThuis heeft Wiegerinck Architecten de eerste prijs gewonnen in de ideeënprijsvraag ”Hetzelfde, maar dan anders”, die georganiseerd is door het College bouw zorginstellingen. De jury noemt dit ontwerp een moderne vertaling van het klassieke ”Hollandse” woningmodel, vindingrijk en boeiend in zijn eenvoud.
Jarno Nillesen had een inleiding geschreven:
Het SnoezelThuis
Lichamelijk, verstandelijk en ook nog zintuiglijk gehandicapt, meervoudig complex gehandicapt… wat een vréselijk woord. Welke technocraat zou dat nou bedacht hebben? Natuurlijk hebben we er in Nederland ook nog een afkorting voor ook; MCG-ers…
Toen ik mijn vrouw vertelde dat het enkele nachten thuis wegblijven te wijten was aan de prijsvraag “het SnoezelThuis” moest ik wel uitleggen wat dat was “Snoezel”. Zij is namelijk geen Nederlandse en wist niet wat het was. Eerlijk gezegd wist ik het zelf ook niet precies. Ik hield het maar op een mix van “snoezig” en het Engelse woord “snooze”, hetgeen je op sommige wekkerradio’s vindt, en “dutten” betekent. Ik hoef dat denk ik niemand in deze zaal uit te leggen, maar haar dus wel, dat een snoezelruimte een ruimte is waar geappelleerd wordt aan de zintuiglijkheid van mensen; een waterbed, fijne reukjes, het geluid van bubbels en prachtig licht. “Geweldig”, zei mijn vrouw enthousiast, “dat wil ik ook”. “Dat kan”, zei ik, “het SnoezelThuis is voor iedereen, voor mensen met en zonder handicap, gewoon, omdat het een prachtig en fijn huis is. Het is één grote ruimtelijk en zinlijke ervaring”.
De afgelopen weken was het mooi weer. Ik zat in de tuin en op straat speelden de kinderen. Naast ons zaten de buren voor hun huis. In mijn hoofd zat een liedje van Crosby Stills Nash and Young:
‘Our house is a very, very fine house
With two cats in the yard’
‘… zo zou iedereen wel willen wonen”, dacht ik, ‘het is ontspannen, zo gezellig’. Overigens een typisch Nederlands woord: gezellig. We gebruiken het als we ons thuis voelen, maar er zit ook het woord ‘gezelschap’ in, dus het gaat ook over ‘samenzijn’, over integratie.
En hier gaat ons ontwerp nou juist over: gezelligheid, in gezelschap zijn, thuis voelen, het “SnoezelThuis”.
Die eenvoud kan ontstaan als je zelf eens met een andere blik op Nederland kunt kijken, iedereen weet hoe de Belgische- of de Duitse-huizen eruit zien.
Maar het architype van een twee-onder-een-kap is toch echt wel iets Nederlands, maar dat zie je dan niets zo makkelijk.